Όταν πρόκειται για τη μέτρηση της υπερθέρμανσης του πλανήτη, η υγρασία, όχι μόνο η ζέστη, παίζει ρόλο στη δημιουργία επικίνδυνων κλιματικών ακραίων περιστάσεων, διαπιστώνει μια νέα μελέτη.

Οι ερευνητές λένε ότι η θερμοκρασία από μόνη της δεν είναι ο καλύτερος τρόπος για τη μέτρηση του περίεργου καιρού της κλιματικής αλλαγής και υποβαθμίζει τις επιπτώσεις στις τροπικές περιοχές. Ωστόσο, ο συνυπολογισμός της υγρασίας του αέρα μαζί με τη ζέστη δείχνει ότι η κλιματική αλλαγή από το 1980 είναι σχεδόν διπλάσια από ό,τι είχε υπολογιστεί προηγουμένως, σύμφωνα με τη μελέτη τους στη Δευτέρα. Πρακτικά της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών.

Η ενέργεια που παράγεται σε ακραίος καιρός, όπως καταιγίδες, πλημμύρες και βροχοπτώσεις σχετίζεται με την ποσότητα του νερού στον αέρα. Έτσι, μια ομάδα επιστημόνων στις ΗΠΑ και την Κίνα αποφάσισε να χρησιμοποιήσει μια ασαφή μέτρηση καιρού που ονομάζεται ισοδύναμη δυνητική θερμοκρασία-ή θήτα-ε —που αντανακλά “την ενέργεια υγρασίας της ατμόσφαιρας”, είπε ο συν-συγγραφέας της μελέτης V. “Ram” Ramanathan, κλιματολόγος στο Ινστιτούτο Ωκεανογραφίας Scripps του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Σαν Ντιέγκο και στο Πανεπιστήμιο Cornell. Εκφράζεται σε βαθμούς, όπως η θερμοκρασία.

«Υπάρχουν δύο παράγοντες της κλιματικής αλλαγής: η θερμοκρασία και υγρασία», είπε ο Ramanathan. «Και μέχρι στιγμής μετρήσαμε παγκόσμια υπερθέρμανση μόνο από άποψη θερμοκρασίας».

Αλλά προσθέτοντας την ενέργεια από την υγρασία, “τα άκρα-κύματα καύσωνα, οι βροχοπτώσεις και άλλα μέτρα ακραίων συνθηκών-συσχετίζονται πολύ καλύτερα», είπε.

Αυτό συμβαίνει επειδή καθώς ο κόσμος θερμαίνεται, ο αέρας συγκρατεί περισσότερη υγρασία, σχεδόν 4% για κάθε βαθμό Φαρενάιτ (7% για κάθε βαθμό Κελσίου). Όταν αυτή η υγρασία συμπυκνώνεται, απελευθερώνει θερμότητα ή ενέργεια, “γι’ αυτό όταν βρέχει, τώρα χύνεται”, είπε ο Ramanathan.

Επιπλέον, υδρατμούς είναι ένα ισχυρό αέριο που παγιδεύει θερμότητα στην ατμόσφαιρα που αυξάνεται την αλλαγή του κλίματος, αυτός είπε.

Από το 1980 έως το 2019, ο κόσμος θερμάνθηκε περίπου 1,42 βαθμούς (0,79 βαθμούς Κελσίου). Ωστόσο, λαμβάνοντας υπόψη την ενέργεια από την υγρασία, ο κόσμος έχει θερμανθεί και έχει υγρασία 2,66 βαθμούς (1,48 βαθμούς Κελσίου), σύμφωνα με τη μελέτη. Και στις τροπικές περιοχές, η θέρμανση ήταν έως και 7,2 βαθμούς (4 βαθμοί Κελσίου).

Όταν κρίνουμε μόνο από τη θερμοκρασία, φαίνεται ότι η θέρμανση είναι πιο έντονη στη Βόρεια Αμερική, στα μεσαία γεωγραφικά πλάτη και ειδικά στους πόλους – και λιγότερο στους τροπικούς, είπε ο Ramanathan.

Αλλά αυτό δεν είναι έτσι, είπε, επειδή η υψηλή υγρασία στις τροπικές περιοχές αυξάνει τη δραστηριότητα των καταιγίδων, από τακτικές καταιγίδες έως τροπικούς κυκλώνες και μουσώνες.

«Αυτή η αύξηση της λανθάνουσας ενέργειας απελευθερώνεται στον αέρα που οδηγεί σε ακραίες καιρικές συνθήκες: πλημμύρες, καταιγίδες και ξηρασίες», είπε ο Ramanathan.

Πανεπιστήμιο του Ιλινόις κλίμα Ο επιστήμονας Donald Wuebbles, ο οποίος δεν συμμετείχε στη μελέτη, είπε ότι είναι λογικό επειδή οι υδρατμοί είναι το κλειδί στις ακραίες βροχοπτώσεις. «Τόσο η ζέστη όσο και η υγρασία είναι σημαντικά», είπε ο Wuebbles.

Η περιβαλλοντολόγος Katharine Mach του Πανεπιστημίου του Μαϊάμι, η οποία δεν συμμετείχε στη μελέτη, είπε ότι «η υγρασία είναι το κλειδί για τη διαμόρφωση των επιπτώσεων της θερμότητας στην ανθρώπινη υγεία και ευημερία, στο παρόν και στο μέλλον».

© 2022 The Associated Press. Ολα τα δικαιώματα διατηρούνται. Αυτό το υλικό δεν επιτρέπεται να δημοσιευτεί, να μεταδοθεί, να ξαναγραφτεί ή να αναδιανεμηθεί χωρίς άδεια.