Ο σταρ του Fox News, Σον Χάνιτι, είναι ένα απίθανο και άξιο παιδί αφίσας για τις προστασίες της 1ης Τροποποίησης, αλλά εκεί βρίσκονται τα πράγματα στην ταραχώδη πολιτική μας ζωή που καθοδηγείται από τον Τραμπ.
Ως έμπιστος, σύμβουλος και βοηθός του πρώην προέδρου, καθώς και ως ένας από τους σχολιαστές της πρώτης ώρας της Fox με την υψηλότερη βαθμολογία, ο Hannity παρουσιάζει με πολλούς τρόπους τον αντίποδα του επιχειρήματος για την προστασία της 1ης Τροποποίησης. Κάποτε είπε στους New York Times, «Ποτέ δεν ισχυρίστηκα ότι είμαι δημοσιογράφος». Ωστόσο, θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ως ένας, όχι για χάρη του ίδιου αλλά για χάρη των πιο νόμιμων συναδέλφων του στα μέσα ενημέρωσης.
Η κοινοβουλευτική επιτροπή που ερευνά τα γεγονότα της 6ης Ιανουαρίου έστειλε ένα γράμμα στον Hannity την περασμένη εβδομάδα ζητώντας τη συνεργασία του για την έρευνά του. Αυτό ισοφάρισε ανταπόκριση από τον δικηγόρο της Hannity ότι το αίτημα «θα εγείρει σοβαρά συνταγματικά ζητήματα, συμπεριλαμβανομένων των ανησυχιών της 1ης τροπολογίας σχετικά με την ελευθερία του Τύπου».
Στη συνέχεια, το Σαββατοκύριακο, η πρώην Γραμματέας Τύπου του Τραμπ, Στέφανι Γκρίσαμ, η οποία είχε καταθέσει στην επιτροπή της 6ης Ιανουαρίου μέρες νωρίτερα, είπε στην Washington Post για μια ανησυχητική συμμαχία μεταξύ του Χάνιτι και του 45ου προέδρου.
Σύμφωνα με τον Γκρίσαμ, ο Χάνιτι συνεννοούσε συνεχώς με τον Τραμπ — προσφέροντας συμβουλές πολιτικής τις οποίες ο πρόεδρος συχνά εξύψωνε σε σχέση με τις απόψεις των συμβούλων του στον Λευκό Οίκο. Και η Hannity δεν ήταν η μόνη προσωπικότητα του Fox News με ειδικά προνόμια του Λευκού Οίκου. Η Laura Ingraham, ο Lou Dobbs και η Jeanine Pirro απολάμβαναν παρόμοια πρόσβαση και επιρροή, την οποία οι υπάλληλοι έμαθαν να αποδέχονται στενάχωρα από τον εθισμένο στην καλωδιακή τηλεόραση Τραμπ.
Ιδιαίτερα ανησυχητικός είναι ο προφανής ρόλος του Hannity στα γεγονότα της 6ης Ιανουαρίου, και ο ψεύτικος σχολιασμός του στον αέρα κατά την ίδια κρίσιμη περίοδο. Η επιτροπή της Βουλής έχει κείμενα από τον Χάνιτι στον Επιτελάρχη του Τραμπ, Μαρκ Μίντοους, που δείχνουν την τακτική επαφή του με τον Λευκό Οίκο και τον ίδιο τον πρόεδρο.
Όπως αναφέρει η επιστολή προς τον Hannity από τον πρόεδρο της επιτροπής της 6ης Ιανουαρίου, βουλευτή Bennie Thompson (D-Miss.), τα κείμενα υποδηλώνουν έντονα την εκ των προτέρων γνώση της εξέγερσης. Αναλυτικά οι συζητήσεις για τον έλεγχο των ζημιών με τον Τραμπ μετά την καταστροφή. Και κατά τη διάρκεια της επίθεσης στο Καπιτώλιο, ο Hannity κάλεσε τον Meadows να πει στον Trump να αποσύρει τους ταραχοποιούς.
Όλο αυτό το διάστημα, ωστόσο, στο «The Sean Hannity Show», ο οικοδεσπότης πρότεινε έναν ψευδή παραλληλισμό μεταξύ της εξέγερσης και των διαδηλώσεων Black Lives Matteronstraction του προηγούμενου καλοκαιριού — «Πού είναι αυτή η επιτροπή, βουλευτή; Θα ήθελα να δω αυτή την επιτροπή» — και υποστηρίζοντας ότι οι ταραχοποιοί ήταν σε μεγάλο βαθμό ειρηνικοί.
Αυτό το μοτίβο συμπεριφοράς φέρνει στο κεφάλι του το αντιπαλό μοντέλο ενός άγρυπνου Τύπου που κρατά την κυβέρνηση υπόλογη. Στα κείμενα στα παρασκήνια, ο Hannity μοιάζει περισσότερο με Steve Bannon παρά Walter Cronkite.
Πράγματι, τα πάντα σχετικά με τον κλεφτό ρόλο του Hannity υπονομεύουν, αντί να προάγουν, τις αρχές που δικαιολογούν την προστασία των δημοσιογράφων με την 1η τροπολογία.
Το Ανώτατο Δικαστήριο εξήγησε την αιτιολόγηση στην κανονική υπόθεση New York Times εναντίον Sullivan, η οποία καθιέρωσε ένα επιπλέον περιθώριο προστασίας για τα μέσα ενημέρωσης όταν οι δημοσιογράφοι κατηγορούνται για συκοφαντική δυσφήμιση από δημόσια πρόσωπα — στην ουσία, ακόμη και αν οι δημοσιογράφοι δημοσιεύουν ή μεταδίδουν αναλήθειες, μπορεί να μηνυθεί για συκοφαντική δυσφήμιση μόνο εάν δημοσίευσαν τα λάθη εν γνώσει τους ή με απερίσκεπτη περιφρόνηση της αλήθειας.
Αυτό το περιθώριο στη δημοσιογραφία δικαιολογείται γιατί είναι καλύτερο να δοθεί στον Τύπο μια ευρεία θέση παρά να αποσιωπηθούν ιστορίες που θα μπορούσαν να προωθήσουν την αυτοδιοίκηση ή την αλήθεια.
Η απόφαση Sullivan ανέφερε το Judge Learned Hand: Η 1η τροποποίηση «προϋποθέτει ότι τα σωστά συμπεράσματα είναι πιο πιθανό να συγκεντρωθούν από πολλές γλώσσες παρά μέσω οποιουδήποτε είδους έγκυρης επιλογής. Για πολλούς, αυτό είναι, και θα είναι πάντα, ανοησία, αλλά έχουμε ποντάρει πάνω σε αυτό όλα».
Όσο γλοιώδες κι αν φαίνεται το διπλό καθήκον του Χάνιτι —στο Fox News και ως φίλος του προέδρου— το να μαλώνει κυβερνητικούς αξιωματούχους είναι ένα πράγμα που κάνουν οι δημοσιογράφοι. Γοητεύουν και γοητεύουν τις πηγές για να ανακινούν χαλαρές πληροφορίες σε έναν χορό που είναι καλά κατανοητός και από τις δύο πλευρές. Η απόκτηση εσωτερικών πληροφοριών, η άμεση πρόσβαση για την απόκτηση πληροφοριών, αυτό είναι το νόμισμα του βασιλείου.
Το schmoozing του Hannity είχε διεστραμμένα κίνητρα. δύσκολα σκόπευε να πλήξει τους ισχυρούς και να υποχρεώσει την κυβέρνηση να λογοδοτήσει. Αντίθετα, ήταν ντόπιος, φιλόξενος με την κυβέρνηση και εργαζόταν για να προωθήσει τα πολιτικά της συμφέροντα, συμπεριλαμβανομένων των κατάταξης αντιδημοκρατικών προσπαθειών του Τραμπ να κλέψει τις εκλογές από τον Πρόεδρο Μπάιντεν.
Ο Χάνιτι υπέταξε τα γεγονότα σε αυτά τα ενδιαφέροντα, βγαίνοντας κάθε βράδυ στην τηλεόραση για να παρέχει στους θεατές έναν απολογισμό γεγονότων που, τουλάχιστον, έτρεχαν υπέρ του Τραμπ.
Σε έναν τέλειο κόσμο αλάνθαστων δικαστών, ίσως ο ισχυρισμός του Hannity για ασπίδα της 1ης Τροποποίησης θα μπορούσε να απορριφθεί. Όμως, στον πραγματικό κόσμο, το να αφήσουμε τα δικαστήρια να αφαιρέσουν τις προστασίες της 1ης τροπολογίας που βασίζονται στην ψυχανάλυση των αληθινών κινήτρων των δημοσιογράφων θα απέτρεπε τον Τύπο γενικά και θα διαβρώσει το δικαίωμα της κοινωνίας να γνωρίζει.
Στην περίπτωση των ανακοινώσεων του Fox News με τον Λευκό Οίκο, είναι μια οδυνηρή ειρωνεία το γεγονός ότι οι απαιτήσεις μιας σθεναρής 1ης Τροποποίησης υπαγορεύουν προστασία ακόμη και για έναν συκοφαντικό ράκος όπως ο Hannity.