Οι αδελφοί Λουί Ζαν και Ωγκύστ Μαρί Λουί Νικολά Λυμιέρ γεννήθηκαν στη Μπεζανσόν τη δεκαετία του 1860 και μεγάλωσαν στη Λυόν όπου δούλεψαν στο εργοστάσιο του πατέρα τους που κατασκεύαζε φωτογραφικές μηχανές. Άρχισαν να ασχολούνται με την έρευνα της κινούμενης εικόνας και βασιζόμενοι στην εφεύρεση του κινητοσκοπίου του Ουίλλιαμ Ντίκσον (ο οποίος εργαζόταν στα εργαστήρια του Τόμας Έντισον), που ήταν μία μηχανή προβολής ταινίας σε ένα κουτί, που ήταν ορατό μόνο από έναν θεατή μέσω μιας οπής, εφηύραν το 1894 τη συσκευή του κινηματογράφου («cinematographe»).

Η μηχανή αυτή μπορούσε να κάνει λήψη, προβολή και εκτύπωση του φιλμ και τα αδέλφια την κατοχύρωσαν με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας την ίδια χρονιά. Η πρώτη ταινία που δημιούργησαν ήταν η Έξοδος από το εργοστάσιο Λυμιέρ, το Μάρτιο του 1895 και έδειχνε εργάτες να βγαίνουν από το εργοστάσιό τους. Οι αδελφοί Λυμιέρ χρησιμοποίησαν φιλμ από celluloid με οδοντωτές τρύπες στο πλάι. Ένα δόντι της μηχανής ξετύλιγε το φιλμ, πηδώντας από τρύπα σε τρύπα. Κουρδιζόταν με μανιβέλα και μπορούσε να προβάλλει 16 φωτογραφίες το λεπτό, τόσες όσες χρειάζονταν για να δημιουργεί το αίσθημα της κίνησης. Η πρώτη δημόσια προβολή των ταινιών μικρού μήκους που είχαν γυρίσει ως τότε οι Λυμιέρ έγινε το Δεκέμβριο του 1895 στο Grand Cafe του Παρισιού και οι ενδιαφερόμενοι θεατές καλούνταν να πληρώσουν την είσοδό τους.

Παρά τη θερμή υποδοχή που δέχθηκαν οι προβολές που έκαναν στο Λονδίνο και τη Νέα Υόρκη, οι Λυμιέρ θεώρησαν ότι η εφεύρεσή τους δεν ήταν τόσο σημαντική και λίγο αργότερα την πούλησαν στον Ζορζ Μελιέ. Συνέχισαν ωστόσο να ασχολούνται με την εταιρεία τους «Λυμιέρ» που ήταν τότε μία από τις γνωστότερες στην Ευρώπη και το 1903 ανακάλυψαν την έγχρωμη φωτογραφική λήψη που άρχισε να διαδίδεται το 1907.