Ένα δωδεκάχρονο αγόρι στη Ντάκα, την πρωτεύουσα του Μπαγκλαντές, ταξινομεί τα επικίνδυνα πλαστικά απορρίμματα χωρίς καμία προστασία, εργάζεται για να στηρίξει την οικογένειά του εν μέσω του lockdown. Ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες είπε πέρυσι ότι η πανδημία «αποκάλυψε» προκλήσεις –όπως διαρθρωτικές ανισότητες, ανεπαρκή υγειονομική περίθαλψη και έλλειψη καθολικής κοινωνικής προστασίας– και ως αποτέλεσμα το βαρύ τίμημα που πληρώνουν οι κοινωνίες. Ο τερματισμός της φτώχειας βρίσκεται στο επίκεντρο των Ηνωμένων Εθνών Ατζέντα 2030 για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη, και είναι το πρώτο από τα Στόχοι Βιώσιμης Ανάπτυξης (SDGs). Παρόλα αυτά, η φτώχεια και η πείνα, υπενθύμισε ο επικεφαλής του ΟΗΕ στους αντιπροσώπους, αυξάνονται μετά από δεκαετίες προόδου. Πίστωση: UNICEF/Parvez Ahmad
– Η πανδημία του Corona-19 είχε έναν απαράμιλλο και αμείλικτο φόρο στον κόσμο σε τομείς πέρα από την υγεία και μόνο. Η τελευταία έκθεση της Παγκόσμιας Τράπεζας για την παγκόσμια φτώχεια εγείρει ανησυχίες σχετικά με τη σοβαρότητα των επιπτώσεων της πανδημίας στις προσπάθειες για την καταπολέμηση της φτώχειας (SDG 1) και της πείνας (SDG 2).
Έχουμε επίσης στοιχεία ότι και άλλες πτυχές της ανάπτυξης εκτός από τη φτώχεια και την πείνα επηρεάζονται (και θα συνεχίσουν να) επηρεάζονται αρνητικά από την πανδημία που αυξάνεται για άλλη μια φορά στους πληθυσμούς σε όλο τον κόσμο, θέτοντας σίγουρα σε κίνδυνο τη συνολική αναπτυξιακή ατζέντα
Το 2015, τα Ηνωμένα Έθνη υιοθέτησαν φιλόδοξα 17 Στόχους Βιώσιμης Ανάπτυξης που έπρεπε να επιτευχθούν έως το 2030, οι οποίοι καλύπτουν μια σειρά τομέων ανάπτυξης στους οποίους μια παγκόσμια, συντονισμένη ώθηση για τη διασφάλιση της προόδου θεωρήθηκε επιτακτική.
Γίναμε μάρτυρες ορισμένων από αυτούς τους τομείς να τυγχάνουν μεγαλύτερης προσοχής από τότε που καθιερώθηκαν οι ΣΒΑ, αλλά ακόμη και πριν τεθούν οι στόχοι, ο κόσμος κινούνταν αργά αλλά σταθερά προς τη σωστή κατεύθυνση σε ορισμένους τομείς όπως η φτώχεια.
Οι εκθέσεις της Παγκόσμιας Τράπεζας δείχνουν ότι η παγκόσμια, ακραία φτώχεια μειώθηκε κατά 1 τοις εκατό ετησίως μεταξύ 1990 και 2015, αλλά η πτώση επιβραδύνθηκε μετά το 2015. Η Παγκόσμια Τράπεζα αποδίδει εν μέρει την επιβράδυνση στην αύξηση των βίαιων συγκρούσεων στη Μέση Ανατολή και τον Βορρά Η Αφρική μετά το 2015 και την κλιματική αλλαγή, αλλά με την έλευση της πανδημίας το 2020, τα στοιχεία δείχνουν ότι αυτή η πρόοδος όχι απλώς επιβραδύνεται και διαβρώνεται, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις εξαφανίζεται.
Η ακραία φτώχεια μεταξύ 2019-2020 είναι πλέον μεγαλύτερη από ολόκληρη την περίοδο κατά την οποία η Παγκόσμια Τράπεζα άρχισε να παρακολουθεί με συνέπεια τη φτώχεια και αναδύονται νέες προκλήσεις που απαιτούν συντονισμένες προσπάθειες και αλλαγές στις πολιτικές και τα προγράμματα.
Τα στοιχεία δείχνουν ότι οι φτωχότεροι επηρεάζονται περισσότερο από τον Covid, κάτι που μπορεί να μην αποτελεί έκπληξη, αλλά το νέο είναι το εύρημα ότι οι πληθυσμοί που είχαν σχετικά γλιτώσει από τη φτώχεια νωρίτερα, υποφέρουν δυσανάλογα μετά την Covid.
Η Έκθεση της Παγκόσμιας Τράπεζας δείχνει ότι «οι νέοι φτωχοί» είναι συχνά πιο αστικοί και μορφωμένοι και πιο πιθανό να ασχολούνται με άτυπες υπηρεσίες και μεταποίηση και λιγότερο στη γεωργία. Επιπλέον, ο Covid-19 επηρεάζει δυσανάλογα το μεσαίο εισόδημα και τις χώρες που πλήττονται από συγκρούσεις. Αυτές οι εξελίξεις προσθέτουν στην πολυπλοκότητα της αντιμετώπισης της πανδημίας και απειλούν την πρόοδο στην επίτευξη των στόχων ΣΒΑ στο σύνολό τους.
Οι τομείς κάλυψης από τους ΣΒΑ αναγνωρίζονταν πάντα ως εκτενείς και φιλόδοξοι αλλά επιτακτικοί. Το ευρύ πεδίο εφαρμογής τους σήμαινε ότι μια παγκόσμια ώθηση σε βασικούς τομείς που επηρεάζουν την ανάπτυξη θα μπορούσε στην πραγματικότητα να δημιουργήσει συνέργεια και ώθηση για πρόοδο.
Αυτό φυσικά υποδηλώνει ότι μια κάμψη της προόδου προς οποιονδήποτε από αυτούς τους στόχους θα μπορούσε επίσης να επηρεάσει αρνητικά τους άλλους στόχους. Από την πανδημία, οι πόροι έχουν εκτραπεί από ορισμένους από τους ΣΒΑ περισσότερο από άλλους και οι στόχοι που προηγουμένως υπέφεραν λόγω περιορισμένης κατανομής πόρων αντιμετωπίζουν τώρα περαιτέρω διάβρωση των πόρων και της προσοχής.
Είναι σαφές ότι το εύρος των SDG που πρόκειται να επηρεαστούν δυσμενώς θα υπερβεί τους SDG1 της φτώχειας, του SDG3 για την υγεία και του Hunger SDG2. Τα αναδυόμενα στοιχεία δείχνουν ήδη τον αρνητικό αντίκτυπο της πανδημίας στην εκπαίδευση (ΣΒΑ 4), τη μείωση των ανισοτήτων (ΣΒΑ 10) και την ανισότητα των φύλων (ΣΒΑ 5 ) ειδικότερα.
Καθώς το τέλος της πανδημίας δεν φαίνεται πουθενά, οι ενέργειές μας για την αντιμετώπιση της τάσης πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι όλοι οι στόχοι ΣΒΑ και η βιώσιμη ανάπτυξη στο σύνολό τους βρίσκονται σε κίνδυνο.
Η έκθεση της Παγκόσμιας Τράπεζας υποστηρίζει ότι ο παγκόσμιος συντονισμός και η συνεργασία όσον αφορά τις λύσεις στις προκλήσεις που θέτει η πανδημία είναι επιτακτική, αλλά εξίσου σημαντική είναι η ανάπτυξη σχεδίων δράσης που δίνουν προσοχή στη γκάμα των τομέων ανάπτυξης και των διασυνδέσεών τους.
Η απάντηση στην πανδημία πρέπει να λαμβάνει υπόψη τους δεσμούς μεταξύ των διαφορετικών στοιχείων της ανάπτυξης, που αποτυπώνονται στη συνολική ατζέντα ΣΒΑ, και τον τρόπο με τον οποίο επηρεάζουν το ένα το άλλο, και πρέπει να διασφαλιστεί η συνεχής και απαραίτητη επένδυση και προσοχή σε αυτά τα στοιχεία, εάν θέλουμε για την αποτελεσματική αντιμετώπιση των επιπτώσεων της πανδημίας.
Ο Δρ. Πουρνίμα Μανέ είναι μια διεθνώς αναγνωρισμένη εμπειρογνώμονας για το φύλο, τον πληθυσμό και την ανάπτυξη και τη δημόσια υγεία που έχει αφιερώσει την καριέρα της στην υπεράσπιση ζητημάτων πληθυσμού και ανάπτυξης και στην εργασία για τη σεξουαλική και αναπαραγωγική υγεία. Πιο πρόσφατα, η Δρ. Mane ήταν Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της Pathfinder International, πριν από την οποία ήταν Αναπληρώτρια Εκτελεστική Διευθύντρια (Πρόγραμμα) του Ταμείου Πληθυσμού των Ηνωμένων Εθνών (UNFPA) και Βοηθός Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ (ASG). Έχει υπηρετήσει σε ανώτερες θέσεις σε διάφορους διεθνείς οργανισμούς όπως το UNAIDS, τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, το Παγκόσμιο Ταμείο για την Καταπολέμηση του AIDS, της Φυματίωσης και της Ελονοσίας και το Συμβούλιο Πληθυσμού.