Νέοι συμμετέχουν σε διαδήλωση υπέρ της δημοκρατίας στη Μιανμάρ. Πίστωση: Unsplash/Pyae Sone Htun μέσω των Ηνωμένων Εθνών
Εν τω μεταξύ, πάνω από 10 μήνες από τότε που ο στρατός της Μιανμάρ ανέλαβε την εξουσία, η κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη χώρα βαθαίνει σε άνευ προηγουμένου κλίμακα, προειδοποίησε στις 10 Δεκεμβρίου το Γραφείο της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (OHCHR).
– Τα ανθρώπινα δικαιώματα υφίστανται παγκόσμια επίθεση. Το 2021, η κλιμάκωση της παγκόσμιας πολιορκία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων περιελάμβανε καταστολές σε οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών, επιθέσεις σε μειονότητες, υπονόμευση των δημοκρατικών θεσμών και βίας κατά δημοσιογράφων.
Τα ανθρώπινα δικαιώματα δέχθηκαν επίθεση όχι μόνο από πραξικοπήματα, από τη Μιανμάρ έως το Σουδάν, αλλά και από ισχυρούς άνδρες στις δημοκρατίες, απο την Βραζιλία στο Φιλιππίνες. ο Επίθεση της 6ης Ιανουαρίου στο Καπιτώλιο στις ΗΠΑ αποτελεί παράδειγμα της ευθραυστότητας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων παγκοσμίως.
Το 2021 η συντηρητική δεξαμενή σκέψης Freedom House κηρύσσει τον κώδωνα του κινδύνου για αυτό που αποκαλεί μια από τις μεγαλύτερες παγκόσμιες παρακμή της δημοκρατίας».έχουμε ηχογραφήσει ποτέ“. Αλλά για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, είναι ζωτικής σημασίας να κατανοήσουμε γιατί απειλούνται.
Το κρίσιμο είναι ότι δεν είναι τυχαίο ότι η ανθρωπότητα έχει πληγεί ταυτόχρονα από τη συντριβή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την ολοένα αυξανόμενη ανισότητα. είναι αμοιβαία αιτιώδεις. Δεν υπάρχει στρατηγική νίκης στην προσέγγιση που ακολουθούν ιδρύματα όπως το Freedom House, η οποία αποκόπτει τα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα από τα οικονομικά και κοινωνικά δικαιώματα και δεν έχει απάντηση στην κρίση της ανισότητας.
Οργανώσεις που έχουν τις ρίζες τους στην οργάνωση της κοινωνίας των πολιτών έχουν επισημάνει με έντονο τρόπο τη διασύνδεση της κρίσης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της κρίσης της ανισότητας.
Civicus’s 2021 Κατάσταση της Κοινωνίας των Πολιτών Η έκθεση σημειώνει πώς «η οικονομική ανισότητα γίνεται όλο και πιο έντονη, η επισφαλής απασχόληση εξομαλύνεται [and] οι μεγάλες επιχειρήσεις αποτελούν βασική πηγή επιθέσεων ο αστικός χώρος και οι παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.»
Έτσι επίσης, Global Witness’s 2021 Last Line of Defense Η έκθεση σημειώνει ότι «η αλόγιστη εταιρική ισχύς είναι η υποκείμενη δύναμη που συνέχισε να διαιωνίζει τη δολοφονία του [land and environmental] υπερασπιστές.»
Όπως έχουν σημειώσει οι μελετητές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Radhika Balakrishnan και James Heintz, «όταν η πολιτική δύναμη των ελίτ επεκτείνεται καθώς η κατανομή του εισοδήματος και του πλούτου γίνεται πιο πολωμένη, Αυτό θέτει σε κίνδυνο ολόκληρο το φάσμα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.» Η Civicus χαρακτηρίζει την επίθεση στα ανθρώπινα δικαιώματα ως ένα από τα “επιπτώσεις του υπερκαπιταλισμού“.
Η Έκθεση Παγκόσμιας Ανισότητας καταγράφει πώς «το 2021, μετά από τρεις δεκαετίες εμπορίου και χρηματοπιστωτικής παγκοσμιοποίησης, οι παγκόσμιες ανισότητες είναι περίπου τόσο μεγάλες σήμερα όσο ήταν στην κορυφή του δυτικού ιμπεριαλισμού στις αρχές του 20ού αιώνα.
Η πανδημία του Covid επιδείνωσε ακόμη περισσότερες παγκόσμιες ανισότητες. Το κορυφαίο 1% πήρε το 38% όλου του πρόσθετου πλούτου που είχε συσσωρευτεί από τα μέσα της δεκαετίας του 1990, με επιτάχυνση από το 2020.
Κοινωνίες που είναι πιο άνισες είναι πιο βίαιοι. Καθώς οι συλλογικοί θεσμοί όπως τα συνδικάτα αποδυναμώνονται, οι απλοί άνθρωποι γίνονται ολοένα και περισσότερο ψεκάζεται. Καθώς η κοινωνική συνοχή καταρρέει από την ανισότητα, αυξάνονται οι εντάσεις.
Σε τέτοια πλαίσια είναι που τα ακροδεξιά κινήματα ευδοκιμούν, και ενώ τέτοια κινήματα ισχυρίζονται ότι είναι κατά της ελίτ, σύντομα ανακαλύπτουν κοινή αιτία με τους πλουτοκράτες στην κατεύθυνση του θυμού μακριά από εκείνους που έχουν αφαιρέσει τα περισσότερα και επάνω σε αυτοί που μπορούν να στοχοποιηθούν για τη διαφορά στο πώς φαίνονται, μιλούν, προσεύχονται ή αγαπούν.
Ωστόσο, όπως το έθεσε ο συγγραφέας Μάικλ Μάσινγκ, «πολλά μέλη του φιλελεύθερου κατεστημένου απορρίπτουν τον λαϊκισμό ως ένα είδος εξωγενούς ασθένειας που πρέπει να θεραπευθεί με εκκλήσεις στη λογική και τα γεγονότα αντί να τον αναγνωρίζουν ως μια σκοτεινά συμπτωματική απάντηση σε ένα σύστημα που έχει απέτυχε τόσο θεαματικά να καλύψει τις βασικές ανάγκες τόσων πολλών».
Τα ανθρώπινα δικαιώματα μπορούν να προστατεύονται μόνο στην πληρότητά τους – αστικά, πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά. Όπως σημειώνουν οι Lena Simet, Komala Ramachandra και Sarah Saadoun στο 2021 της Human Rights Watch Παγκόσμια Έκθεση: «Μια ανάκαμψη που βασίζεται στα δικαιώματα σημαίνει ότι οι κυβερνήσεις παρέχουν πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη, [and] προστασία των εργασιακών δικαιωμάτων, της ισότητας των φύλων και της πρόσβασης όλων στη στέγαση, το νερό και την αποχέτευση.
Σημαίνει επένδυση σε δημόσιες υπηρεσίες και κοινωνική προστασία και ενίσχυση προοδευτικών δημοσιονομικών πολιτικών για τη χρηματοδότηση προγραμμάτων, ώστε ο καθένας να μπορεί να εκπληρώσει το δικαίωμά του σε ένα αξιοπρεπές βιοτικό επίπεδο. Σημαίνει επένδυση σε παραμελημένες κοινότητες και αποφυγή της επιζήμιας δημοσιονομικής λιτότητας, όπως η περικοπή των προγραμμάτων κοινωνικής προστασίας.»
Μόνο αποφασιστική οργάνωση που θα συνδέει τους αχώριστους αγώνες για τα ανθρώπινα δικαιώματα και μια πιο ισότιμη κοινωνία θα είναι αρκετά ισχυρή για να κερδίσει.
Μπεν Φίλιπς είναι συγγραφέας του βιβλίου How to Fight Inequality και σύμβουλος του ΟΗΕ, των κυβερνήσεων και των οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών.