Το «They Live» έχει την πιο ανεξήγητη σκηνή αγώνα στην κινηματογραφική ιστορία

Εξαιτίας αυτού, οι θαυμαστές έχουν διαδώσει κάθε είδους φήμες που προσπαθούν να εξηγήσουν τι συμβαίνει εδώ. Ένας κοινός λέει ότι οι δύο ηθοποιοί τσακώνονται αληθινά. Ο Κιθ Ντέιβιντ (ο ηθοποιός, όχι ο χαρακτήρας που δεν μπαίνουμε στον κόπο να ονομάσουμε) δεν ήθελε πραγματικά να τσακωθεί, γι’ αυτό ο χαρακτήρας του συνεχίζει να σηκώνεται και να προσπαθεί να φύγει, ενώ ο Πάιπερ είναι τόσο πρόθυμος να επιδείξει τις κινήσεις πάλης του ότι αρνείται να αφήσει τον Ντέιβιντ να φύγει. Στην πραγματικότητα, οι δυο τους χορογράφησαν το όλο θέμα και το εξασκήθηκαν σε διάστημα εβδομάδων—έξι εβδομάδες, λέει ο συγγραφέας/σκηνοθέτης John Carpenter.

Μια άλλη φήμη λέει ότι, εντάξει, και οι δύο ηθοποιοί συμμετείχαν σε αυτό, αλλά και πάλι δεν έπρεπε να είναι μέρος της ταινίας. Το σενάριο απαιτούσε μια γρήγορη διαμάχη 20 δευτερολέπτων, κάτι που θα είχε νόημα, αλλά στη συνέχεια αυτοί οι δύο τύποι συνέθεσαν όλη αυτή τη ρουτίνα γιατί και οι δύο ήθελαν να γίνουν ήρωες δράσης. Αλλά Ο Carpenter λέει ότι ούτε αυτό είναι αλήθεια. Όταν έγραφε το σενάριο, είχε μια ολόκληρη σελίδα με μόνο τις λέξεις «Ο αγώνας», και στη συνέχεια οι επόμενες σελίδες έγραφαν απλώς «Ο αγώνας συνεχίζεται».

Υπάρχει ακόμα κάτι παράξενο συμβαίνει με αυτόν τον αγώνα, επιμένουν οι θεατές. Παρά το φανταχτερό πόδι, δεν υπάρχει κανένα από τα συνηθισμένα κόλπα που κάνουν οι ταινίες για να κάνουν συναρπαστικές μακροχρόνιες μάχες. Δεν μετακινούνται από δωμάτιο σε δωμάτιο ούτε γίνονται δημιουργικοί με τα στηρίγματα, δεν υπάρχει σταθερή κλιμάκωση, ούτε μουσική. Κάποια στιγμή η Πάιπερ σπάει το παρμπρίζ του αυτοκινήτου του Ντέιβιντ και ζητά συγγνώμη και μετά αρχίζει να γελάει. Είναι όλο αυτό σχολιασμός του παραλογισμού των σκηνών μάχης ή της βίας γενικότερα; Όχι, λένε ο Ντέιβιντ και η Πάιπερ. Προσπαθούσαν να κάνουν τον αγώνα φοβερό.

Λυπούμαστε που δεν έχουμε οριστική ερμηνεία του αγώνα. Ίσως χρειαζόμαστε μαγικά γυαλιά για να δούμε την αλήθεια. Ή ίσως η αλήθεια είναι απλώς ότι δύο τύποι που χτυπούν ο ένας τον άλλον σε ένα στενό είναι ωραίο.