Ερευνητές από τη Λουιζιάνα εντόπισαν 14 νέα είδη γρίφων σε ένα νησί της Ινδονησίας, όπου επτά από αυτό το γένος ήταν γνωστά στο παρελθόν.

Ήταν τόσα πολλά και μερικά έμοιαζαν τόσο πολύ που μετά από λίγο ο βιολόγος του Πανεπιστημίου της Λουιζιάνα, Τζέικ Έσελστιν και οι συνεργάτες του άρχισαν να κυνηγούν λατινικές λέξεις που σημαίνουν «συνηθισμένο».

«Διαφορετικά, δεν ξέρω πώς θα τα ονομάζαμε», είπε ο Έσσελστιν, ο οποίος ονομάτισε επίσης το έβδομο γνωστό είδος εντομοφάγων θηλαστικών με μυτερή μύτη στο νησί Σουλαουέζι.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι γρίλιες των οποίων τα ονόματα ειδών σημαίνουν πράγματα όπως “τριχωτός ουράς” και “μακριά” έχουν ενωθεί με τα “Crocidura mediocris”, “C. normalis”, “C. ordinaria” και “C. solita”—το τελευταίο από αυτά που σημαίνουν «συνήθης».

Η εργασία 101 σελίδων θα είναι «υπερπολύτιμη για όλους τους σημερινούς και μελλοντικούς σπουδαστές της βιοποικιλότητας των θηλαστικών», δήλωσε ο Nathan S. Upham, επίκουρος καθηγητής έρευνας στη Σχολή Επιστημών Ζωής του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Αριζόνα και κύριος δημιουργός της διαδικτυακής American Society of Mammalogists. Βάση δεδομένων ποικιλότητας θηλαστικών.

Δεν συμμετείχε στη μελέτη, η οποία δημοσιεύτηκε στις 15 Δεκεμβρίου στο Δελτίο του Αμερικανικού Μουσείου Φυσικής Ιστορίας και συμμετείχε επίσης ερευνητές από το Ινδονησιακό Ινστιτούτο Επιστημών, τα Μουσεία Victoria στην Αυστραλία και το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια.

Έχουν περάσει 90 χρόνια από τότε που εντοπίστηκαν πολλά νέα είδη σε ένα χαρτί, είπε ο Esselstyn. Το έγγραφο του 1931 του George Henry Hamilton Tate προσδιόρισε 26 πιθανές νέα είδη μαρσιποφόρων της Νότιας Αμερικής, αλλά αργότερα διαπιστώθηκε ότι 12 δεν ήταν ξεχωριστά είδη για συνολικά 14 νέα, είπε.

Ο Esselstyn οδήγησε μια δεκαετία ταξιδιών στο νησί Sulawesi της Ινδονησίας για να συλλέξει τα ζώα, τα οποία είναι συγγενείς σκαντζόχοιρων και τυφλοπόντικων. Όλα ζύγιζαν λιγότερο από μια μπαταρία ΑΑ, που κυμαίνονταν από περίπου 3 γραμμάρια -λίγο περισσότερο από το ένα δέκατο της ουγγιάς ή περίπου το βάρος μιας μπάλας του πινγκ πονγκ – έως περίπου 24 γραμμάρια (0,85 ουγγιές). Το μεγαλύτερο είδος είχε σώματα κατά μέσο όρο 95 χιλιοστά, ή περίπου 3,7 ίντσες μήκος.

Στην αρχή, ήλπιζε να διευκρινίσει πώς είχαν αναπτυχθεί τα έξι είδη που ήταν τότε γνωστά στο γένος Crocidura. «Με ενδιέφεραν ερωτήσεις σχετικά με το πώς αλληλεπιδρούσαν οι τρελάρες με το περιβάλλον τους, μεταξύ τους, πώς σχηματίστηκαν οι τοπικές κοινότητες», είπε.

Αλλά γρήγορα συνειδητοποίησε ότι τα είδη είχαν υπομετρηθεί πολύ.

«Ήταν συντριπτικό γιατί τα πρώτα αρκετά χρόνια δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε πόσα είδη υπήρχαν», είπε.

Πέντε είχαν εντοπιστεί το 1921 και ένα έκτο το 1995. Η ομάδα του Έσσελστιν αναγνώρισε το έβδομο είδος, τη μαλλιαρή ουρά, το 2019.

Για αυτό το έγγραφο, εξέτασαν 1.368 γριούλες, περισσότερο από το 90% από αυτές που συλλέχθηκαν από την ομάδα του Esselstyn, η οποία παγίδευσε τα ζώα σε μια ντουζίνα τοποθεσίες βουνών και δύο στις πεδιάδες του Sulawesi.

Το νησί έχει σχήμα μάλλον σαν ένα πεζό γράμμα k με την κορυφή του στελέχους λυγισμένη απότομα προς τα ανατολικά.

Αυτό το περίεργο σχήμα έχει συμβάλει στην ποικιλομορφία των ειδών, είπε ο Esselstyn. “Υπάρχουν σταθερά όρια μεταξύ των ειδών… είτε κοιτάτε βατράχους, μακάκους ή ποντίκια. Υποδηλώνει κάποιου είδους κοινούς περιβαλλοντικούς μηχανισμούς.”

Οι ερευνητές έχουν βρει τουλάχιστον επτά τέτοιες ζώνες—χονδρικά, την κεντρική μάζα του νησιού, τα τρία «πόδια» του k και τρεις ζώνες στον μακρύ λυγισμένο λαιμό.

Η γενετική ανάλυση μπορεί να δείξει πόσο καιρό πριν ή πρόσφατα παρόμοια είδος χωρίστηκαν και αν έχουν τακτική επαφή μεταξύ τους από τότε, είπε ο Έσελστιν.

“Είναι ένα δύσκολο πρόβλημα. Αλλά νομίζω ότι μπορούμε να το κάνουμε τώρα που η αλληλούχιση των γονιδιωμάτων είναι σχετικά χαμηλού κόστους”, είπε. «Πριν από μερικά χρόνια δεν μπορούσαμε να το κάνουμε, αλλά είναι σχετικά εφικτό τώρα».

© 2021 The Associated Press. Ολα τα δικαιώματα διατηρούνται. Αυτό το υλικό δεν επιτρέπεται να δημοσιευτεί, να μεταδοθεί, να ξαναγραφτεί ή να αναδιανεμηθεί χωρίς άδεια.