Στην Ινδία, πέντε στους έξι ανθρώπους σε πολυδιάστατη φτώχεια ήταν από κατώτερες κάστες. Πίστωση: UNDP Ινδία/Dhiraj Singh
– Ο εξαιρετικά φιλόδοξος στόχος του ΟΗΕ για την εξάλειψη της ακραίας φτώχειας έως το 2030 έχει υπονομευτεί σοβαρά από μια σειρά προβλημάτων παγκοσμίως, συμπεριλαμβανομένης της κλιμακούμενης πανδημίας του κορωνοϊού, των συνεχιζόμενων εκτεταμένων στρατιωτικών συγκρούσεων και των καταστροφικών επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής.
Σύμφωνα με δημοσιευμένους υπολογισμούς, περισσότεροι από 700 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν σε συνθήκες φτώχειας σε όλο τον κόσμο, επιζώντας με λιγότερο από 1,90 δολάρια την ημέρα.
Ωστόσο, η ταχέως εξαπλούμενη πανδημία, η προέλευση της οποίας χρονολογείται από τον Δεκέμβριο του 2019, έχει επισημανθεί ως ο κύριος λόγος για την αύξηση της παγκόσμιας φτώχειας – για πρώτη φορά εδώ και 20 χρόνια.
Μια έκθεση της Παγκόσμιας Τράπεζας, η οποία ενημερώθηκε τον περασμένο Οκτώβριο, αναφέρει ότι περίπου 100 εκατομμύρια επιπλέον άνθρωποι ζουν τώρα στη φτώχεια ως άμεσο αποτέλεσμα της πανδημίας.
Για σχεδόν 25 χρόνια, η ακραία φτώχεια —ο πρώτος από τους 17 Στόχους Βιώσιμης Ανάπτυξης (SDG) του ΟΗΕ— μειώνονταν σταθερά. Τώρα, για πρώτη φορά σε μια γενιά, η προσπάθεια για τον τερματισμό της φτώχειας έχει υποστεί οπισθοδρόμηση, αναφέρει η έκθεση.
Ο Sir Richard Jolly, Ινστιτούτο Αναπτυξιακών Μελετών στο Σάσεξ του Ηνωμένου Βασιλείου, είπε στο IPS ότι τουλάχιστον η Παγκόσμια Τράπεζα τονίζει ότι η παγκόσμια φτώχεια αυξάνεται – μετά από πολλά χρόνια όπου σε χώρες με θετική οικονομική κατά κεφαλήν ανάπτυξη, υποδηλώνει ότι η φτώχεια έχει μειωθεί ή σύντομα θα.
Παραδεχόμενος ότι ήταν «θαυμαστής» της ετήσιας Έκθεσης Ανθρώπινης Ανάπτυξης (HDR) του UNDP, είπε: «Έτσι, για μένα, η πολυδιάστατη φτώχεια είναι ένας πιο ρεαλιστικός και σχετικός δείκτης».
«Θέλω να μάθω τι συμβαίνει με το προσδόκιμο ζωής, την πρόσβαση στην εκπαίδευση και τα εισοδήματα των φτωχότερων στρωμάτων της κοινωνίας, εκείνων που βρίσκονται κάτω από το μέτρο της φτώχειας ή το μέσο εισόδημα».
Για παράδειγμα, οι αριθμοί και τα ποσοστά του πληθυσμού κάτω των 10.000 δολαρίων σε πολλές χώρες, χαμηλότερα για ορισμένες, ειδικά στην Αφρική. Ακόμα κι αν με τα εισοδηματικά μέτρα αυξάνεται η φτώχεια, ένα πολυδιάστατο μέτρο είναι πολύ καλύτερο, είπε.
«Τι λένε όσοι βρίσκονται στο γραφείο HDR του UNDP για τις πρόσφατες τάσεις της φτώχειας;» ρώτησε ο σερ Ρίτσαρντ, ο οποίος ήταν πρώην διαχειριστής της Oxfam και πρόεδρος της Ένωσης Ηνωμένων Εθνών του Ηνωμένου Βασιλείου.
Ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες λέει ότι η πανδημία έχει «αποκαλύψει» προκλήσεις –όπως οι διαρθρωτικές ανισότητες, η ανεπαρκής υγειονομική περίθαλψη και η έλλειψη καθολικής κοινωνικής προστασίας– και ως αποτέλεσμα το βαρύ τίμημα που πληρώνουν οι κοινωνίες.
Ο τερματισμός της φτώχειας βρίσκεται στην καρδιά του ΟΗΕ Ατζέντα 2030 για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη, και είναι το πρώτο από τα Στόχοι Βιώσιμης Ανάπτυξης (SDGs). Παρόλα αυτά, η φτώχεια και η πείνα, είπε ο Γκουτέρες, αυξάνονται, μετά από δεκαετίες προόδου.
Στο πρωτοχρονιάτικο μήνυμά του την περασμένη εβδομάδα, είπε ότι ο κόσμος καλωσορίζει το 2022 «με τις ελπίδες μας για το μέλλον να δοκιμάζονται»: με την εμβάθυνση της φτώχειας και την επιδείνωση της ανισότητας, την άνιση κατανομή των εμβολίων κατά του COVID, τις δεσμεύσεις για το κλίμα που δεν ανταποκρίνονται στους στόχους τους και από συνεχείς συγκρούσεις, διαιρέσεις και παραπληροφόρηση.
«Αυτά δεν είναι απλώς τεστ πολιτικής. Αυτές είναι δοκιμασίες ηθικής και πραγματικής ζωής. Και είναι δοκιμές που μπορεί να περάσει η ανθρωπότητα – αν δεσμευτούμε να κάνουμε το 2022 έτος ανάκαμψης για όλους», δήλωσε.
Σε μια συνέντευξη στο IPS, ο Roberto Bissio, Συντονιστής του Social Watch, ενός διεθνούς δικτύου οργανώσεων πολιτών που παρακολουθεί τον τρόπο με τον οποίο οι κυβερνήσεις εκπληρώνουν τις διεθνώς συμφωνημένες δεσμεύσεις, επεσήμανε ότι η Παγκόσμια Τράπεζα για άλλη μια φορά υποτιμά τη φτώχεια μετρώντας την με το εξαιρετικά χαμηλό σημείο αναφοράς των 1,90 $ μια μέρα.
Επιπλέον, υποθέτοντας ότι η παλίρροια ανυψώνει όλα τα σκάφη εξίσου, ισχυρίζεται ότι το «τσουνάμι» της φτώχειας που προκλήθηκε από τον Covid του 2020 ανατρέπεται από την οικονομική ανάπτυξη το 2021.
«Αυτό αγνοεί το συμπέρασμα της Παγκόσμιας Έκθεσης Ανισότητας 2022 (που ξεκίνησε στις 7 Δεκεμβρίου 2021 και είναι διαθέσιμη εδώ: https://wid.world/news-article/world-inequality-report-2022/ ), δείχνοντας ότι οι ανισότητες έχουν επιδεινωθεί, ιδιαίτερα στο Νότο, όπου τα κράτη δεν έχουν βαθιές τσέπες για να χρηματοδοτήσουν την έκτακτη κοινωνική προστασία».
Η Τράπεζα έχει δίκιο ότι ο SDG1 για τη μείωση της φτώχειας δεν θα επιτευχθεί έως το 2030 χωρίς σημαντικές αλλαγές πολιτικής, αλλά ούτε και ο SDG10 για τη μείωση των ανισοτήτων, δήλωσε ο Bissio, ο οποίος ήταν επίσης πρώην μέλος της Συμβουλευτικής Επιτροπής για την Κοινωνία των Πολιτών στον Διαχειριστή του ΟΗΕ. Αναπτυξιακό Πρόγραμμα, και έχει καλύψει αναπτυξιακά θέματα ως δημοσιογράφος από το 1973.
«Και αγνοεί επαίσχυντα ότι η Παγκόσμια Τράπεζα προώθησε πολιτικές ιδιωτικοποιήσεων και απορρύθμισης που επιδεινώνουν τις ανισότητες», υποστήριξε.
«Αντίθετα, οι πολιτικές που προτείνονται από τη διαβόητη και πλέον καταργηθείσα έκθεση «Doing Business» της Παγκόσμιας Τράπεζας, εξακολουθούν να αποτελούν μέρος των προϋποθέσεων που επιβάλλονται στις χώρες να λαμβάνουν έκτακτη ανάγκη από την Τράπεζα».
Το ίδρυμα που ισχυρίζεται ότι έχει ως κύρια εντολή τη μείωση της φτώχειας είναι μέρος του προβλήματος και όχι της λύσης, δήλωσε ο Bissio, ο οποίος είναι επίσης διεθνής εκπρόσωπος του Ινστιτούτου Τρίτου Κόσμου που εδρεύει στην Ουρουγουάη.
Ο Vicente Paolo Yu, Ανώτερος Νομικός Σύμβουλος στο Τρίτο Παγκόσμιο Δίκτυο, είπε στην IPS ότι η οπισθοδρόμηση το 2020 στην καταπολέμηση της παγκόσμιας φτώχειας λόγω της πανδημίας του Covid επιδεινώνει τον αντίκτυπο άλλων κρίσεων όπως η κλιματική αλλαγή, η απώλεια βιοποικιλότητας και το αναπτυξιακό χάσμα στο των φτωχών παγκοσμίως, ιδιαίτερα εκείνων στις αναπτυσσόμενες χώρες.
«Η παγκόσμια φτώχεια και η ανισότητα μεταξύ και σε όλες τις χώρες, η κλιματική αλλαγή, η απώλεια βιοποικιλότητας και οι άνισες αντιδράσεις στην πανδημία είναι από τα σημερινά αποτελέσματα των ιστορικών αδικιών στην
Ο Παγκόσμιος Νότος δεσμεύτηκε στο όνομα του δυτικού πολιτισμού και της παγκοσμιοποίησης», είπε.
«Το παρελθόν είναι μέρος του παρόντος μας που διαμορφώνει το μέλλον μας. Αυτές οι κρίσεις συνδέονται και δεν μπορούν να καταπολεμηθούν αποτελεσματικά με αποσπασματικές προσπάθειες ή σε σιλό».
Η παγκόσμια φτώχεια και η ανισότητα υπάρχουν όχι επειδή οι άνθρωποι δεν εργάζονται σκληρά στα σπίτια και τις κοινότητές τους, αλλά επειδή ο τρόπος με τον οποίο έχει διαμορφωθεί το παγκόσμιο οικονομικό, χρηματοπιστωτικό και εμπορικό σύστημα δυσκολεύει τους φτωχούς λαούς και χώρες να ξεφύγουν από τη φτώχεια. υποστήριξε.
Οι αναπτυσσόμενες χώρες που κατάφεραν πρόσφατα να μειώσουν τη φτώχεια είναι αυτές που έχουν εφαρμόσει διαφορετικές αναπτυξιακές πολιτικές, είπε ο Yu, ο οποίος είναι πρώην Αναπληρωτής Εκτελεστικός Διευθυντής του South Center στη Γενεύη.
Ως εκ τούτου, η φτώχεια και η ανισότητα δεν είναι φυσικά φαινόμενα, αλλά απορρέουν από τις ενέργειες και τις αποφάσεις που λαμβάνονται από τις ανθρώπινες κοινωνίες. Μπορούν επίσης να αντιστραφούν από ανθρώπινες αποφάσεις, σημείωσε.
«Η αποτυχία να δράσουμε μαζί ως κοινή ανθρώπινη κοινότητα σε όλα τα μέτωπα στη φτώχεια και την ανισότητα και τις διάφορες εκδηλώσεις τους στις βαθύτερες αιτίες και τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, της απώλειας βιοποικιλότητας και των αντιδράσεων πανδημίας οδηγεί στην άρνηση ανθρώπινων επιλογών και ευκαιριών, παραβιάσεις του ανθρώπου. δικαιώματα και αυξημένη ανθρώπινη ανασφάλεια, αδυναμία και αποκλεισμός για τους λαούς, τις κοινότητές τους και τις χώρες τους», δήλωσε ο Yu.
Η καταπολέμηση αυτών πρέπει να γίνει μέσω μιας ευρείας και συστημικής προσπάθειας σε όλο τον κόσμο που βασίζεται σε μια βαθιά αίσθηση του επείγοντος και στην κατανόηση της ισότητας και της δικαιοσύνης ως δημόσια αγαθά για την ανάληψη αλληλένδετων δράσεων στον οικονομικό, κοινωνικό και περιβαλλοντικό τομέα. Πρόκειται για την επιλογή της δημιουργίας των συνθηκών για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και για μια αξιοπρεπή ζωή για όλους, μάλλον ελπίζοντας σε φιλανθρωπία από τους πλούσιους, πρόσθεσε.
«Η συνεχιζόμενη ύπαρξη βαθιάς φτώχειας και ανισότητας για πολλούς λαούς σε όλο τον κόσμο, που επιδεινώνεται από το κλίμα, τη βιοποικιλότητα και τις πανδημικές κρίσεις, είναι μεγάλη αδικία — ιδιαίτερα όταν αντιμετωπιστεί η τεχνολογική και βιομηχανική πρόοδος και η συσσώρευση κεφαλαίου σχετικά λίγων».
«Είναι ενάντια στις αρχές όλων των θρησκειών και στην ανθρώπινη καλή θέληση να αρνηθούμε να δράσουμε ενάντια στην αδικία της φτώχειας. Δεν πρέπει απλώς να κοιτάξουμε αλλού και να καλέσουμε για φιλανθρωπία. Χρειάζεται να ενεργήσουμε με θάρρος και πεποίθηση για να διορθώσουμε την αδικία, να επανορθώσουμε τα λάθη και να επιτύχουμε την απελευθέρωση από τη φτώχεια και την ανισότητα».
Το 2022, προέβλεψε, θα πρέπει να είναι η χρονιά που όλοι οι λαοί θα ενωθούν για να απελευθερώσουν ο ένας τον άλλον από τα δεσμά της παγκόσμιας φτώχειας και ανισότητας.