Τον Ιούνιο του 2021, ένα άνευ προηγουμένου κύμα καύσωνα έπληξε τον Βορειοδυτικό Ειρηνικό και τον Καναδά, σκοτώνοντας περίπου 1.400 ανθρώπους. Στις 28 Ιουνίου, το Σιάτλ έφτασε τους 108 F—ένα υψηλό όλων των εποχών—ενώ το χωριό Lytton στη Βρετανική Κολομβία κατέγραψε την υψηλότερη θερμοκρασία στον Καναδά των 121,3 F στις 29 Ιουνίου, την ημέρα πριν από την καταστροφή του από μια πυρκαγιά που προκλήθηκε από τη ζέστη.

Η κλιματική αλλαγή αναμένεται να φέρει περισσότερα τέτοια φαινόμενα ακραίας ζέστης παγκοσμίως, με εκτεταμένες συνέπειες όχι μόνο για τους ανθρώπους, αλλά για την άγρια ​​ζωή και τα οικοσυστήματα.

Το 2019, ερευνητές του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον το είδαν αυτό στην Αργεντινή σε μια από τις μεγαλύτερες αποικίες αναπαραγωγής πιγκουίνων του Μαγγελάνου στον κόσμο. Στις 19 Ιανουαρίου, οι θερμοκρασίες στην τοποθεσία στο Punta Tombo, στη νότια ακτή της Αργεντινής, εκτοξεύτηκαν στους 44 C, ή 111,2 F, και αυτό ήταν στη σκιά. Όπως αναφέρει η ομάδα σε μια εργασία που δημοσιεύτηκε στις 4 Ιανουαρίου στο περιοδικό Ορνιθολογικές Εφαρμογές, το ακραίο κύμα καύσωνα σκότωσε τουλάχιστον 354 πιγκουίνους, με βάση την έρευνα για πτώματα από ερευνητές του UW τις ημέρες μετά την υψηλή θερμοκρασία ρεκόρ.

«Αυτό το ακραίο συμβάν έπεσε κοντά στο τέλος της περιόδου αναπαραγωγής των πιγκουίνων του Μαγγελάνου, έτσι σκότωσε μεγάλο αριθμό ενηλίκων, καθώς και νεοσσούς», δήλωσε η επικεφαλής συγγραφέας Katie Holt, φοιτήτρια διδακτορικού UW στη βιολογία. «Είναι η πρώτη φορά που καταγράφουμε ένα συμβάν μαζικής θνησιμότητας στο Punta Tombo που συνδέεται με ακραίες θερμοκρασίες».

Το κύμα καύσωνα της 19ης Ιανουαρίου ήταν η υψηλότερη θερμοκρασία που έχουν καταγράψει ποτέ οι ερευνητές στο Punta Tombo, όπου οι ομάδες του UW μελετούσαν τους πιγκουίνους του Μαγγελάνου από το 1982 υπό τον συν-συγγραφέα P. Dee Boersma, καθηγητή βιολογίας του UW. Οι θερμοκρασίες στην τοποθεσία κατά τη διάρκεια της αναπαραγωγικής περιόδου συνήθως αυξάνονται από τους 50 F σε χαμηλές 100 F. Σε μια προηγούμενη σεζόν, οι ερευνητές είχαν προηγουμένως καταγράψει μια σκιώδη υψηλή θερμοκρασία 43 C, ή 109,4 F, αλλά αυτό το παλαιότερο αρχείο δεν συσχετίστηκε με μάζα ο θάνατος των πιγκουίνων, σύμφωνα με τον Holt.

Η υπερβολική ζέστη στις 19 Ιανουαρίου επηρέασε διαφορετικά τους ενήλικες και τους νεοσσούς. Σχεδόν τα τρία τέταρτα των πιγκουίνων που πέθαναν -264- ήταν ενήλικες, πολλοί από τους οποίους πιθανότατα πέθαναν από αφυδάτωση, με βάση τις μεταθανάτιες αναλύσεις που διεξήχθησαν από τους ερευνητές του UW. Βρήκαν το 27% των πτωμάτων ενήλικων πιγκουίνων κατά μήκος μονοπατιών που κατευθύνονταν έξω από την αποικία αναπαραγωγής προς τον ωκεανό, όπου μπορούσαν να πάρουν ένα ποτό – οι πιγκουίνοι έχουν αδένες που μπορούν να φιλτράρουν το αλάτι από το νερό. Ένα ταξίδι από την αποικία στον ωκεανό μπορεί να εκτείνεται έως και ένα χιλιόμετρο, και στη μεγαλύτερη διάρκεια του, μπορεί να χρειαστεί ένας ενήλικος Μαγγελάνος 40 λεπτά για να ολοκληρωθεί. Συχνά βρίσκονταν νεκροί ενήλικες στο στομάχι τους με τα πόδια και τα βατραχοπέδιλα τεντωμένα και το στόμα ανοιχτό, μια κοινή στάση λαχανιασμού και δροσιάς για τους πιγκουίνους του Μαγγελάνου.

Ορισμένα τμήματα του Punta Tombo, όπου συγκεντρώνονται χιλιάδες πιγκουίνοι του Μαγγελάνου για να αναπαραχθούν κάθε αυστραλιανή άνοιξη και καλοκαίρι, τα πήγαν χειρότερα από άλλα. Στο κεντρικό τμήμα της αποικίας, περίπου το 5% των ενηλίκων χάθηκαν. Ωστόσο, άλλα τμήματα είδαν λίγα ή καθόλου θύματα, υποδεικνύοντας ότι το μικροκλίμα και η πρόσβαση στον ωκεανό, καθώς και η ατομική υγεία και διατροφή, μπορεί να επηρέασαν τα ποσοστά επιβίωσης.

Οι ερευνητές του UW έχουν τεκμηριώσει προηγούμενα γεγονότα μαζικής θνησιμότητας στο Punta Tombo που συνδέονται με σφοδρές βροχοπτώσεις που σκότωσαν κυρίως νεοσσούς, συμπεριλαμβανομένου ενός έτους όπου οι πλημμύρες σκότωσαν το 50% των προσφάτως εκκολαφθέντων απογόνων της αποικίας. Το κύμα καύσωνα του 2019 προκαλεί ιδιαίτερη ανησυχία επειδή οδήγησε στην απώλεια μεγάλου αριθμού ενηλίκων σε ένα μόνο συμβάν, σύμφωνα με τον Holt.

«Οποιαδήποτε μαζική καταστροφή σαν αυτή είναι ανησυχητική», είπε ο Χολτ. “Αλλά αυτό που είναι πιο ανησυχητικό σχετικά με τη θνησιμότητα λόγω θερμότητας είναι ότι έχει τη δυνατότητα να σκοτώσει πολλούς ενήλικες. Η βιωσιμότητα του πληθυσμού των μακρόβιων θαλασσοπούλων -όπως οι πιγκουίνοι του Μαγγελάνου- βασίζεται σε μεγάλη διάρκεια ζωής. Οι ενήλικοι πιγκουίνοι του Μαγγελάνου μπορούν να ζήσουν περισσότερα από 30 χρόνια, έτσι συνήθως έχουν πολλές ευκαιρίες να μεγαλώσουν επιτυχώς νεοσσούς. Εάν χάνουμε μεγάλο αριθμό ενηλίκων από ένα μεμονωμένο γεγονός όπως αυτό, αυτό είναι μια σημαντική ανησυχία.”

Με βάση την εξέταση ενός υποσυνόλου πτωμάτων, τουλάχιστον 8 στα 10 από τα ενήλικες που πέθαναν ήταν άνδρες. Αυτό πιθανότατα αντανακλά την υψηλή επικράτηση των αρσενικών πιγκουίνων του Μαγγελάνου στο Punta Tombo – περίπου τρία αρσενικά για κάθε θηλυκό – αντί για μια διαφορική ικανότητα επιβίωσης σε υπερβολική ζέστη. Η λοξή αναλογία φύλων της αποικίας έχει αυξηθεί με την πάροδο του χρόνου. Έρευνα από την ομάδα του Boersma δείχνει ότι τα ενήλικα θηλυκά είναι λιγότερο πιθανό να επιστρέψουν στο Punta Tombo για αναπαραγωγή, πιθανότατα επειδή δυσκολεύονται περισσότερο να βρουν αρκετή τροφή στο ύπαιθρο. ωκεανός εκτός της αναπαραγωγικής περιόδου. Αυτό πιθανότατα συνέβαλε στη συνολική μείωση του μεγέθους της αποικίας από τα τέλη της δεκαετίας του 1980.

Τα υπόλοιπα 90 θύματα από τον καύσωνα του Ιανουαρίου 2019 ήταν νεοσσοί. Με βάση τις μεταθανάτιες αναλύσεις, το νεοσσοί που χάθηκαν έτειναν να τρέφονται καλά και δεν έδειχναν σημάδια αφυδάτωσης. Μπορεί να πέθαναν επειδή με γεμάτες κοιλιές και μικρά σώματα δεν μπορούσαν να ρυθμίσουν σωστά τη θερμοκρασία του σώματός τους στην υπερβολική ζέστη, σύμφωνα με τον Holt.

Η κλιματική αλλαγή αναμένεται να προκαλέσει περισσότερα ακραία καιρικά φαινόμενα όλων των τύπων παγκοσμίως, αν και τα αποτελέσματα θα διαφέρουν ανάλογα με την τοποθεσία. Οι συνέπειες αυτού θερμότητα Το κύμα, αν και ζοφερό, δείχνει επίσης στους επιστήμονες τα όρια που μπορούν να αντέξουν ορισμένα είδη.

Ο Boersma είναι ιδρυτής του Centre for Ecosystem Sentinels με έδρα το UW, το οποίο μελετά τους πιγκουίνους του Μαγγελάνου και άλλα είδη που θεωρούνται βασικοί δείκτες της υγείας του οικοσυστήματος.

«Οι πιγκουίνοι θα μπορούσαν να έχουν την ικανότητα να αντεπεξέρχονται, όπως η μετακίνηση των τόπων αναπαραγωγής», είπε ο Χολτ. «Αλλά θα χρειαστεί χρόνος για να διερευνηθεί εάν αυτές οι προσαρμογές είναι αποτελεσματικές».