Γνωρίστε τους πιο κακούς πολίτες του Σπρίνγκφιλντ: Ο κύριος Μπερνς και η Μάγκι Σίμπσον


Monty Burns, Old, Weird και Messy AF

Η εταιρεία Walt Disney

Ο κύριος Μπερνς, μακριά από το να είναι ένας κακός κακός, είναι ένας διαρκώς διευρυνόμενος χαρακτήρας, κάποιος που γίνεται όλο και πιο περίπλοκος με κάθε επεισόδιο. Αν και αρχικά ήταν ένας απόθεμα Evil Corporate Type, ένα σημείο πλοκής σε ένα πτυχωτό κοστούμι, Οι Σίμπσονς έχει προσθέσει ένα, κατάλληλα, γελοίο βαθμό βάθους και ιδιορρυθμίας στον ol’ Monty.

Αυτή η εξέλιξη ξεκίνησε επίσης πολύ νωρίς: το “Rosebud” της πέμπτης σεζόν τον δείχνει να αγκαλιάζεται με το χαμένο αρκουδάκι του, τον Bobo, έναν δισεκατομμυριούχο με σπασμένη καρδιά από χρυσό. Σχεδόν μια δεκαετία αργότερα, το «A Hunka Hunka Burns in Love» βυθίζεται ακόμα πιο μακριά και μας δίνει έναν μοναχικό γέρο που λαχταράει για αγάπη και παλεύει με ένα σωρό από τις δικές του ανασφάλειες για να γεράσει και να μην έχει επαφή.

Κάτι που, δεδομένου του πόσο αναχρονιστικά ηλικιωμένος το καίει ο κύριος, είναι λογικό. Είναι γέρος, αλλά είναι τόσο μεγάλος που είναι αδύνατο. Είναι το αστείο για τη γήρανση.

Ας ρίξουμε μια γρήγορη ματιά σε αυτό το χρονολόγιο. Γράφει σε περγαμηνή, περιστασιακά με ένα πτερύγιο, και φαίνεται να εξακολουθεί να πιστεύει στη Μεσαίωνα αντίληψη ότι τα υγρά χιούμορ ελέγχουν το σώμα. Στην έβδομη σεζόν “Team Homer”, παίρνει ψηλά τον αιθέρα, σαν να ήταν το 1800. Υπάρχει μια Ξυλογραφία του 19ου αιώνα τρομοκρατώντας τα παιδιά. Αναφέρει τον Κριμαϊκό Πόλεμο της δεκαετίας του 1850 ως κάτι που θυμάται. Απαντάει στο τηλέφωνο με «Ahoy hoy», όπως κήρυξε ο Alexander Graham Bell το 1876. Ο αριθμός κοινωνικής ασφάλισής του είναι 2. Ο Μπερνς ήταν ήδη πλούσιος και έκανε παρέα με την Babe Ruth κατά τη διάρκεια της ακμής του Great Bambino στη δεκαετία του 1920. Θέλει να τειχίσει τους συνδικαλιστές σε φούρνους οπτάνθρακα, το είδος που κορυφώθηκε τη δεκαετία του 1910. Λέγεται μάλιστα ότι είχε βγει με την Betsy Ross.

Ακόμα κι όταν δεν μας περιμένει μια σύντομη ιστορία του κόσμου, Ο Μπερνς είναι επιρρεπής στο να φτιάχνει λέξεις κάπως έτσι ήχος απηρχαιωμένος: numbskullery και picto-cube, velocitator και deceleratix. Σχεδόν σε όλα προσθέτει -όλα –μπαθιόλα, φαξτρόλα– μια αναφορά στον φωνογράφο Victrola από το 1901. Μιλάει με υπερβολική επισημότητα, λέγοντας πράγματα όπως «μέλισσα» και «παγωτό». Επίσης, προφανώς δεν είχε ποτέ πιστωτική κάρτα, αναφερόμενος σε αυτές ως “πινακίδες χρέωσης” και “newfangled swipe-a-ma-jigs”.





Source link

By koutsobolis

koutsobolis.com

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *