Μια νέα σημαντική μελέτη του αρχαίου DNA εντόπισε τη μετακίνηση ανθρώπων στη νότια Βρετανία κατά την Εποχή του Χαλκού. Στη μεγαλύτερη τέτοια ανάλυση που δημοσιεύτηκε μέχρι σήμερα, οι επιστήμονες εξέτασαν το DNA σχεδόν 800 αρχαίων ατόμων.

Η νέα μελέτη, με επικεφαλής το Πανεπιστήμιο του Γιορκ, την Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ και το Πανεπιστήμιο της Βιέννης, δείχνει ότι οι άνθρωποι που μετακινούνταν στη νότια Βρετανία γύρω στο 1300-800 π.Χ. ήταν υπεύθυνοι για περίπου το ήμισυ της γενετικής καταγωγής των επόμενων πληθυσμών.

Το συνδυασμένο DNA και αρχαιολογικά στοιχεία υποδηλώνει ότι, αντί για μια βίαιη εισβολή ή ένα μεμονωμένο μεταναστευτικό γεγονός, η γενετική δομή του πληθυσμού άλλαξε μέσω συνεχών επαφών μεταξύ της ηπειρωτικής Βρετανίας και της Ευρώπης κατά τη διάρκεια αρκετών αιώνων, όπως η μετακίνηση εμπόρων, οι ενδογαμοί και οι μικρές μετακινήσεις οικογενειακών ομάδων.

Η μελέτη βρίσκει στοιχεία ότι οι νέοι μετανάστες αναμείχθηκαν πλήρως με τον πληθυσμό της Νότιας Βρετανίας την περίοδο 1000-875 π.Χ.

Δίκτυα

Οι ερευνητές λένε ότι η προέλευση αυτών των μεταναστών δεν μπορεί να εξακριβωθεί ακόμη με βεβαιότητα, αλλά είναι πολύ πιθανό να προέρχονται από κοινότητες στη σημερινή Γαλλία και γύρω από αυτήν.

Η Μέση έως Ύστερη Εποχή του Χαλκού ήταν μια εποχή κατά την οποία οι εγκατεστημένες αγροτικές κοινότητες επεκτάθηκαν στα τοπία της νότιας Βρετανίας και αναπτύχθηκαν εκτενείς εμπορικοί δρόμοι για να επιτρέψουν τη μετακίνηση μεταλλευμάτων για την παραγωγή χαλκού.

Αυτά τα νέα δίκτυα συνέδεαν ευρύ φάσμα περιοχών σε όλη την Ευρώπη, όπως φαίνεται από την εξάπλωση του μπρούντζος αντικείμενα και πρώτες ύλες.

Επαφές

Ο επικεφαλής αρχαιολόγος της μελέτης, καθηγητής Ίαν Άρμιτ, από το Πανεπιστήμιο του Γιορκ, δήλωσε: «Υποπτευόμασταν εδώ και πολύ καιρό, βασισμένοι σε πρότυπα εμπορίου και κοινές ιδεολογίες, ότι η Μέση έως Ύστερη Εποχή του Χαλκού ήταν μια εποχή έντονων επαφών μεταξύ των κοινοτήτων στη Βρετανία και την Ευρώπη. .

«Ενώ κάποτε μπορεί να πιστεύαμε ότι η κινητικότητα μεγάλων αποστάσεων περιοριζόταν σε λίγα άτομα, όπως εμπόρους ή μικρές ομάδες πολεμιστών, αυτά τα νέα στοιχεία DNA δείχνουν ότι σημαντικός αριθμός ανθρώπων μετακινούνταν, σε όλο το φάσμα της κοινωνίας».

Μερικά από τα πρώτα γενετικά ακραία στοιχεία έχουν βρεθεί στο Κεντ, υποδηλώνοντας ότι τα νοτιοανατολικά μπορεί να ήταν το επίκεντρο της μετακίνησης στη Βρετανία. Αυτό αντηχεί με προηγούμενα δημοσιευμένα στοιχεία ισοτόπων από αρχαιολογικούς χώρους όπως το Cliffs End Farm, όπου ορισμένα άτομα αποδείχθηκε ότι πέρασαν την παιδική τους ηλικία στην Ήπειρο.

Κελτικές γλώσσες

Τα νέα στοιχεία DNA μπορεί επίσης να ρίξουν φως στο μακροχρόνιο ερώτημα για το πότε έφτασαν οι πρώιμες κελτικές γλώσσες στη Βρετανία.

Δεδομένου ότι η μετακίνηση πληθυσμών συχνά οδηγεί στη γλωσσική αλλαγή, τα νέα στοιχεία DNA ενισχύουν σημαντικά την υπόθεση για την εμφάνιση των κελτικών γλωσσών στη Βρετανία την Εποχή του Χαλκού. Αντίθετα, η μελέτη δείχνει λίγα στοιχεία για μεγάλης κλίμακας μετακινήσεις ανθρώπων στη Βρετανία κατά την επακόλουθη Εποχή του Σιδήρου, που προηγουμένως θεωρούνταν ως η περίοδος κατά την οποία οι κελτικές γλώσσες μπορεί να είχαν εξαπλωθεί.

Ο καθηγητής Ντέιβιντ Ράιχ, από την Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ, δήλωσε: «Αυτά τα ευρήματα δεν λύνουν το ζήτημα της προέλευσης των κελτικών γλωσσών στη Βρετανία. Ωστόσο, κάθε λογικός μελετητής πρέπει να προσαρμόσει τις καλύτερες εικασίες του για το τι συνέβη με βάση αυτά τα ευρήματα.

«Τα αποτελέσματά μας αντιστρατεύονται την εξάπλωση των κελτικών γλωσσών στη Βρετανία από την εποχή του Σιδήρου – τη δημοφιλή υπόθεση “Κελτικά από την Ανατολή” – και αυξάνουν την πιθανότητα άφιξης της Ύστερης Εποχής του Χαλκού από τη Γαλλία, ένα σενάριο που σπάνια συζητείται που ονομάζεται “Celtic from the Centre”. “

Εμμονή στη λακτάση

Ένα περαιτέρω απροσδόκητο εύρημα της μελέτης είναι μια μεγάλη αύξηση στη συχνότητα του αλληλόμορφου για την επιμονή της λακτάσης (μια γενετική προσαρμογή που επέτρεψε στους ανθρώπους να αφομοιώσουν τα γαλακτοκομικά προϊόντα) σε πληθυσμούς της Εποχής του Χαλκού στη Βρετανία σε σχέση με την Ήπειρο.

Ο συν-ανώτερος συγγραφέας της μελέτης καθηγητής Ρον Πινχάσι, φυσικός ανθρωπολόγος και ειδικός στο αρχαίο DNA από το Πανεπιστήμιο της Βιέννης, δήλωσε: «Αυτή η μελέτη αυξάνει τον όγκο των αρχαίων δεδομένων DNA που έχουμε από την Ύστερη Εποχή του Χαλκού και του Σιδήρου στη Βρετανία κατά δωδεκαπλάσια και Δυτική και Κεντρική Ευρώπη κατά 3,5 φορές.

«Με αυτόν τον τεράστιο όγκο δεδομένων, έχουμε για πρώτη φορά τη δυνατότητα να διεξάγουμε μελέτες προσαρμογής με αρκετή ανάλυση τόσο σε χρόνο όσο και σε χώρο, ώστε να μπορούμε να διακρίνουμε ότι η φυσική επιλογή συνέβη με διαφορετικούς τρόπους σε διαφορετικά μέρη της Ευρώπης.

«Τα αποτελέσματά μας δείχνουν ότι τα γαλακτοκομικά προϊόντα πρέπει να χρησιμοποιούνταν με ποιοτικά διαφορετικούς τρόπους από οικονομική ή πολιτιστική προοπτική στη Βρετανία από ό,τι στην ευρωπαϊκή ήπειρο την εποχή του σιδήρου, καθώς αυτή ήταν μια εποχή που η επιμονή της λακτάσης αυξανόταν γρήγορα σε συχνότητα στη Βρετανία. αλλά όχι στην Ήπειρο».

Αν και τα νέα στοιχεία DNA ρίχνουν περισσότερο φως στη Βρετανία, τα δεδομένα υποδεικνύουν επίσης μετακινήσεις πληθυσμών μεταξύ διαφορετικών περιοχών της ηπειρωτικής Ευρώπης, επιβεβαιώνοντας αυτό που υποψιάζονταν εδώ και καιρό οι αρχαιολόγοι – ότι η Ύστερη Εποχή του Χαλκού ήταν μια περίοδος έντονων και διαρκών επαφών μεταξύ πολλών διαφορετικών κοινοτήτων.

Η μελέτη, «Μεγάλης κλίμακας μετανάστευση στη Βρετανία κατά τη Μέση έως Ύστερη Εποχή του Χαλκού», δημοσιεύεται στο Φύση.